امروز من می روم و رای می دهم. می دانید، فقط برای اینکه معتقدم که اگر روز 28 مرداد مردم از خانه های شان بیرون آمده بودند کودتا علیه مصدق نمی توانست پیروز شود. نمی گویم رای آوردن احمدی نژاد افتضاح است و قرار است رفسنجانی بهشت بیاورد. نه، چنین حرفی نمی زنم. به این حرف باور ندارم. من فقط می بینم که بعد از سال ها، شاید بعد از مشروطه، اجماعی پیدا شده است که آدم های مختلفی در آن شرکت دارند. از روزنامه نگاران مدرن مثل پرستو دو کوهی، از مترجمان مثل عبدالله کوثری، تا هنرمندانی چون محمد رضا شریفی نیا و . . . . تا نماینده ی راست افراطی مشهد در مجلس هفتم، آقای عسگری که همه دارند از یک نفر حمایت می کنند: رفسنجانی

می دانید من هنوز هم معتقدم که هاشمی رفسنجانی با هشت سال پیش فرقی نکرده است. معتقدم دولت هاشمی همان دولت هشت سال پیش خواهد بود

ولی رای می دهم

این اجماع بین ایرانیان را باید احترام گذارد

من رای می دهم چون معتقدم باید در برابر این اتفاق سپاس گذارد

من رای می دهم چون معتقدم که هر نقطه ی کوچکی را هم که برای ایران بزرگی می آورد را باید حفظ کرد

من رای می دهم چون فکر می کنم رای دادن من می تواند قدم کوچکی باشد در برابر سیل بی امان اندیشه های سنت زده که دارد فرا می گیرد مان

می خواهم از هر اتفاق کوچکی حداکثر استفاده را بکنم

اگر وب لاگم را خوانده باشید می دانید که من چقدر مخالف رای دادن به هاشمی بوده ام. الان هم هستم، ولی به قول حسین از بغض تحجّر با رفسنجانی همراهیم

این احساس را ندارم که اشتباه است. احساسم این است که هنوز امید دارم. هنوز می توانم پیش بروم. هنوز می توانم نفس بکشم

به امید روزی آزاد برای ایران خودمان

سودارو
2005-06-23
یازده و بیست و سه دقیقه ی شب

من حدود یازده صبح می روم و به هاشمی رفسنجانی رای می دهم