سکوت را دوست دارم
و تمام جذبه های مبهم فریاد کشیدن میان یک خیابان شلوغ
وقتی همه می دوند

لحظه ی تنهایی ست زندگی
با لبخندی میانه ی تمام هستی ات
همه چیزی که مانده
غریبه وار ایستاده
با سری کج و موهای آشفته ی میانه ی صورت و
نگاهی مسخره به امتداد حجم روزهای سرسری زندگی

آسمان پر شده از تصویرهای شلوغ ابرها و دود
و من پر شده ام از همه آه ها

وای که چقدر دویدن را دوست دارم

* * * *

آمادئوس، آمادئوس موزارت، یک فیلم به تمام معنا دیوانه، چقدر زیبا است، زیبا است، زیبا است این فیلم بلند
اگر خواستید به وب لاگ انگلیسی هم بروید، نمی دانم چرا، ولی بلاگ رولینگ آپ دیت بودن ش را نشان نمی دهد

سودارو