ویژه نامه های نوروزی – قسمت پنجم
همشهری نوروز / سالنامه ی همشهری
یک صد و نود و دو صفحه
ضمیمه ی رایگان روزنامه ی همشهری، چهارشنبه، 23 اسفند ماه هشتاد و پنج
سردبیر ویژه نامه: فرشاد مهدی پور
راست میانه / راست مدرن
ویژه نامه به صورت کلی: چهار ستاره از پنج ستاره
حدود هفتاد درصد کل مطالب خوانده شد
دو سال قبل، ویژه نامه ی نوروزی همشهری چندان چنگی به دل نمی زد. سال پیش، ویژه نامه ی یکصد صفحه ای شان را فقط خریدم که دیده باشم، ولی بر خلاف انتظارم می شد تویش چیزی برای خواندن پیدا کرد. امسال وقتی دکه ی روزنامه فروشی یک نسخه از سالنامه شان را با پارتی بازی بهم داد، حتا وقتی برگشتم خانه و ورق زدم و گذاشتم اش کنار که بعدا بخوانم، فکر نمی کردم که یک کار حرفه ای بیرون داده باشند
ولی کار حرفه ای است و این واقعا عالی است. همشهری نوروز تنها سالنامه ای منتشر شده ی امسال است که بر اساس دموکراسی حرفه ای کار کرده است. به این معنا که در هر زمینه که پرونده داشته اند – سیاست، شهری، بین الملل، ادبیات، اقتصاد، سینما، رسانه، تلویزیون، ورزش، تئاتر، دانش و سلامت، حوادث، عکس و داستان؛ البته به جز سه مورد آخری – برداشته اند به پنجاه تا صد نفر از آدم های مشهور این زمینه زنگ زده اند و سه سوال پرسیده اند: چهره، موضوع، رویداد. جواب ها را یادداشت کرده اند، توی یک جدول قرار داده اند و هر چیزی که بیشترین تعداد رای را آورده، درباره اش نوشته اند
چند صفحه ی ابتدا، دو متن از هاشمی رفسنجانی و دکتر ولایتی هستند. بعد بخش سیاست است، در بخش نظر سنجی 65 نام آمده، از علی تاجر نیا و محمد علی ابطحی تا چهره هایی مثل فاطمه آلیا و محمد رضا باهنر. نتیجه قابل توجه است، راستی ها و چپی ها از دو منظر متفاوت احمدی نژاد را به عنوان چهره ی سال، چالش هسته ای را به عنوان موضوع سال و انتخابات 24 آذر را به عنوان رویداد انتخاب کرده اند. همشهری هم بر همین اساس مطلب تهیه کرده است و می نویسد. همین روال در بخش های دیگر هم پی گیری می شوند
البته ظاهرا سانسور هایی بوده است. مثلا در بخش ادبیات، در عین حال که چهره های مطرح ادبیات ایران – غیر دولتی ها، سکولار ها – حضور ندارند؛ موضوع خنده دار ترجمه ی سفر به گرای 270 درجه ی احمد دهقان به زبان انگلیسی و انتشار آن در تیراژ هزار نسخه در آمریکا به عنوان موضوع سال برگزیده می شود. در حالی که همه ی ما – حداقل در مصاحبه های پیاپی ای که امسال خوانده ایم – می دانیم که ادیبان دلزده ی ما، موضوع امسال شان ممیزی و توقیف های پیاپی کتاب ها – به روش های جدید وزارت ارشاد بود. در بخش ادبیات اینکه کی، چی گفته را سانسور کرده اند و فقط نتیجه را نوشته اند
تلویزیون هم همین جوری است، ظاهرا نام بردن از سریال نرگس حرام شده است. در بخش سینما هم ظاهرا منتقدین یک کم توی چند سال پیش زندگی می کنند که پرویز پرستویی چهره ی سال می شود – با کدام فیلم؟ امسال که کم کار بوده است – در حالی که آتش بس و تهمینه میلانی در دیگر مجلات چهره و موضوع سال شده اند
این ضعف ها را که نادیده بگیریم، در مورد سالنامه ی همشهری چند نکته ی واقعا مثبت وجود دارد: این مجله از جلسات پیاپی و تفکرات متعدد بیرون آمده است. ایده ی نظر سنجی واقعا مثبت است. گفته اند در سال بعد از تعداد بیشتری آدم سوال خواهند کرد. این خوب است. پول خرج مجله کرده اند؛ مثلا مصاحبه ی اختصاصی با سید حسن نصر الله که محمد رضا زائری انجام داده – خبر داشتم که چند ماهی است در لبنان زندگی می کنند – ویژگی ای است که در دیگر مجله ها تکرار نشده است – یعنی آقا ما خرمان می رود، دلتان بسوزد
این ها را جمع بزنید با صفحه بندی حرفه ای، استفاده از رنگ های ملایم که چشم را نمی زند – روزنامه ی اعتماد یاد بگیرد – و صحافی خوب. مطالب حرفه ای و خواندنی هستند؛ به یک شرط: هی نخواهی بگویی من مال جناح فلان هستم و با این برداشت مشکل دارم. کمی تساهل و تسامح این ویژه نامه را بهترین سالنامه ی سال می کند
از دیگر ویژگی های مهم نشریه، جهت گیری های ضمنی ضد احمدی نژاد و تعریف از قالیباف است. این کار به صورت آشکار انجام نمی شود. مثلا شما در بخش شهری کلی تعریف های مستدل از جناب شهردار می خوانی، بعد در بخش اقتصاد با این تیتر رو به رو می شوید: 51 میلیارد دلار نفتی، برای 52 میلیارد دلار واردات. همین کافی است تا تمام ژست های دولت را در هم بشکند
* * * *
این مطالب در ویژه نامه خواندنی تر بودند. کلا از مطالب مجله راضی هستم، زیر دندان مزه می دادند
حالا پژو 504 برایم شده نمایشگاه: نگاهی به مصاحبه های داخلی و خارجی رئیس جمهور در سال هشتاد و پنج
یک آدم معمولی. نگاهی بر زندگی آقای شهردار
زندگی در عیش، مدرن در خوشی. گفتگو با مدیر عامل شرکت کنترل ترافیک تهران
مردم ایران قدر نعمت های شان را نمی دانند. سید حسن نصر الله در گفتگو با همشهری
محاکمه ی آقای دبیر. گفتگو با علیرضا قزوه دبیر نخستین جشنواره بین المللی شعر فجر
مردی که زیاد می دانست. آغاز و پایان فرهاد رهبر در دولت نهم
پنجاه و یک میلیارد دلار نفتی، برای پنجاه و دو میلیارد دلار واردات
همایش ملی سیاست های اصل 44 بدون دولت: دولت نیامد
سینمای حرفه ای یعنی همین. گفتگو با مسعود ده نمکی
از سربازی تا ژنرالی، از روزنامه سربی تا آنلاین، برای یک چهره ی چند بعدی مثل شکرخواه
مصاحبه با ده نمکی به خاطر سانسور نشدن اش، توانسته چهره ی او – همانی که بود – را رو در روی خواننده بگذارد؛ مصاحبه با قزوه هم این حسن را داشت که پته ی جشنواره ی فجر را زد
سودارو
2007-03-25
شش و چهار دقیقه ی صبح
همشهری نوروز / سالنامه ی همشهری
یک صد و نود و دو صفحه
ضمیمه ی رایگان روزنامه ی همشهری، چهارشنبه، 23 اسفند ماه هشتاد و پنج
سردبیر ویژه نامه: فرشاد مهدی پور
راست میانه / راست مدرن
ویژه نامه به صورت کلی: چهار ستاره از پنج ستاره
حدود هفتاد درصد کل مطالب خوانده شد
دو سال قبل، ویژه نامه ی نوروزی همشهری چندان چنگی به دل نمی زد. سال پیش، ویژه نامه ی یکصد صفحه ای شان را فقط خریدم که دیده باشم، ولی بر خلاف انتظارم می شد تویش چیزی برای خواندن پیدا کرد. امسال وقتی دکه ی روزنامه فروشی یک نسخه از سالنامه شان را با پارتی بازی بهم داد، حتا وقتی برگشتم خانه و ورق زدم و گذاشتم اش کنار که بعدا بخوانم، فکر نمی کردم که یک کار حرفه ای بیرون داده باشند
ولی کار حرفه ای است و این واقعا عالی است. همشهری نوروز تنها سالنامه ای منتشر شده ی امسال است که بر اساس دموکراسی حرفه ای کار کرده است. به این معنا که در هر زمینه که پرونده داشته اند – سیاست، شهری، بین الملل، ادبیات، اقتصاد، سینما، رسانه، تلویزیون، ورزش، تئاتر، دانش و سلامت، حوادث، عکس و داستان؛ البته به جز سه مورد آخری – برداشته اند به پنجاه تا صد نفر از آدم های مشهور این زمینه زنگ زده اند و سه سوال پرسیده اند: چهره، موضوع، رویداد. جواب ها را یادداشت کرده اند، توی یک جدول قرار داده اند و هر چیزی که بیشترین تعداد رای را آورده، درباره اش نوشته اند
چند صفحه ی ابتدا، دو متن از هاشمی رفسنجانی و دکتر ولایتی هستند. بعد بخش سیاست است، در بخش نظر سنجی 65 نام آمده، از علی تاجر نیا و محمد علی ابطحی تا چهره هایی مثل فاطمه آلیا و محمد رضا باهنر. نتیجه قابل توجه است، راستی ها و چپی ها از دو منظر متفاوت احمدی نژاد را به عنوان چهره ی سال، چالش هسته ای را به عنوان موضوع سال و انتخابات 24 آذر را به عنوان رویداد انتخاب کرده اند. همشهری هم بر همین اساس مطلب تهیه کرده است و می نویسد. همین روال در بخش های دیگر هم پی گیری می شوند
البته ظاهرا سانسور هایی بوده است. مثلا در بخش ادبیات، در عین حال که چهره های مطرح ادبیات ایران – غیر دولتی ها، سکولار ها – حضور ندارند؛ موضوع خنده دار ترجمه ی سفر به گرای 270 درجه ی احمد دهقان به زبان انگلیسی و انتشار آن در تیراژ هزار نسخه در آمریکا به عنوان موضوع سال برگزیده می شود. در حالی که همه ی ما – حداقل در مصاحبه های پیاپی ای که امسال خوانده ایم – می دانیم که ادیبان دلزده ی ما، موضوع امسال شان ممیزی و توقیف های پیاپی کتاب ها – به روش های جدید وزارت ارشاد بود. در بخش ادبیات اینکه کی، چی گفته را سانسور کرده اند و فقط نتیجه را نوشته اند
تلویزیون هم همین جوری است، ظاهرا نام بردن از سریال نرگس حرام شده است. در بخش سینما هم ظاهرا منتقدین یک کم توی چند سال پیش زندگی می کنند که پرویز پرستویی چهره ی سال می شود – با کدام فیلم؟ امسال که کم کار بوده است – در حالی که آتش بس و تهمینه میلانی در دیگر مجلات چهره و موضوع سال شده اند
این ضعف ها را که نادیده بگیریم، در مورد سالنامه ی همشهری چند نکته ی واقعا مثبت وجود دارد: این مجله از جلسات پیاپی و تفکرات متعدد بیرون آمده است. ایده ی نظر سنجی واقعا مثبت است. گفته اند در سال بعد از تعداد بیشتری آدم سوال خواهند کرد. این خوب است. پول خرج مجله کرده اند؛ مثلا مصاحبه ی اختصاصی با سید حسن نصر الله که محمد رضا زائری انجام داده – خبر داشتم که چند ماهی است در لبنان زندگی می کنند – ویژگی ای است که در دیگر مجله ها تکرار نشده است – یعنی آقا ما خرمان می رود، دلتان بسوزد
این ها را جمع بزنید با صفحه بندی حرفه ای، استفاده از رنگ های ملایم که چشم را نمی زند – روزنامه ی اعتماد یاد بگیرد – و صحافی خوب. مطالب حرفه ای و خواندنی هستند؛ به یک شرط: هی نخواهی بگویی من مال جناح فلان هستم و با این برداشت مشکل دارم. کمی تساهل و تسامح این ویژه نامه را بهترین سالنامه ی سال می کند
از دیگر ویژگی های مهم نشریه، جهت گیری های ضمنی ضد احمدی نژاد و تعریف از قالیباف است. این کار به صورت آشکار انجام نمی شود. مثلا شما در بخش شهری کلی تعریف های مستدل از جناب شهردار می خوانی، بعد در بخش اقتصاد با این تیتر رو به رو می شوید: 51 میلیارد دلار نفتی، برای 52 میلیارد دلار واردات. همین کافی است تا تمام ژست های دولت را در هم بشکند
* * * *
این مطالب در ویژه نامه خواندنی تر بودند. کلا از مطالب مجله راضی هستم، زیر دندان مزه می دادند
حالا پژو 504 برایم شده نمایشگاه: نگاهی به مصاحبه های داخلی و خارجی رئیس جمهور در سال هشتاد و پنج
یک آدم معمولی. نگاهی بر زندگی آقای شهردار
زندگی در عیش، مدرن در خوشی. گفتگو با مدیر عامل شرکت کنترل ترافیک تهران
مردم ایران قدر نعمت های شان را نمی دانند. سید حسن نصر الله در گفتگو با همشهری
محاکمه ی آقای دبیر. گفتگو با علیرضا قزوه دبیر نخستین جشنواره بین المللی شعر فجر
مردی که زیاد می دانست. آغاز و پایان فرهاد رهبر در دولت نهم
پنجاه و یک میلیارد دلار نفتی، برای پنجاه و دو میلیارد دلار واردات
همایش ملی سیاست های اصل 44 بدون دولت: دولت نیامد
سینمای حرفه ای یعنی همین. گفتگو با مسعود ده نمکی
از سربازی تا ژنرالی، از روزنامه سربی تا آنلاین، برای یک چهره ی چند بعدی مثل شکرخواه
مصاحبه با ده نمکی به خاطر سانسور نشدن اش، توانسته چهره ی او – همانی که بود – را رو در روی خواننده بگذارد؛ مصاحبه با قزوه هم این حسن را داشت که پته ی جشنواره ی فجر را زد
سودارو
2007-03-25
شش و چهار دقیقه ی صبح
