یک نفر که دانشجوی ادبیات انگلیسی مثل من این کامنت را برای پست دیروز م گذاشته است. ممنون. فقط کاش میل خودتان را هم می گذاشتید تا من بتوانم با شما کمی حرف بزنم. الان می خواهم کامنت تان را اینجا منتشر کنم، برای همه کسانی که این وب لاگ را می خوانند. ممنون می شوم که با میل من تماس بگیرید


Soodaroo@gmail.com


But to where, to where does it flow? Have I seen it? Have I ever seen it roaming into the unknown sanctuaries? To where but it flows? The mind I mean, hum ... what I surely know of is when it begins to flow, the pure sound of heave emerges to the moments, the moments that hold the eternal portrait of death upon your eyes. So how could I see it? How could I possibly imagine such a dreary dream? To be in a prison - inspired by the muses of beauty to devour your last breath! Aren't we conspired by death to not see the genuine stream of our dreams? What a counterfeit is the thought of death! Isn't scenting a blossom like inhaling the never-existing pleasance of a corpse effluvium? Do we dream of anything but death? Haven't I ever felt lying on a dust mattress while touching a nude breast, or feared being forever-banned from the sunlight while gasping out of pleasure? To where does it truly flow? t'were?Entezar 06.05.05 - 8:21 am #


* * * *

نگاه کن . . . دستت را می گیرم و همین طوری که نشسته ای کنارم سرم را بالا می گیرم تا ماشین در تاریکی را ببینم که لابد کسی نشسته است درون آن. چیزی می گی و می خندی و هل ت می دم با شانه هام که دیوونه خل، می خندی و بعد آرام می نشینی و من نگاه می کنم به انگشت های سفید رنگت، شب، شاید نزدیک ساعت نه شب، نشسته ایم در یک پارک نیمه تاریک و
.
.
.

امروز گیجم. مثل دیروز. هنوز بیدار نشده چشم هام دارند می سوزند، داغ و چسبناک و خسته، و من کلی کار دارم که باید انجام بدم . . . کاش مثل روز های قبل بود، مثل همین چند ماه پیش، که من شنگول و آرام می آمدم خانه چند ساعت بعد از تمام شدن دانشگاه و تمام انگشت هام بوی عطر گل سرخ تو را می داد
.
.
.

دیشب همین طور مثل لاک پشت داشتم از کتاب جیمز جویس می خواندم و موج می خورد تمام وجود م. الان هیچی ندارم که بخواهم اینجا بگذارم. هیچی. ولی دلم می خواهد آپ دیت کنم، کیه بگه نکن؟

The dull light fell more faintly upon the page whereon another equation began to unfold itself slowly and to spread abroad its widening tail. It was his own soul going forth to experience, unfolding itself sin by sin, spreading abroad the bale-fire of its burning stars and folding back upon itself, fading slowly, quenching its own lights and fires. They were quenched: and the cold darkness filled chaos.

A cold lucid indifference reigned in his soul. At his first violent sin he had felt a wave of vitality pass out of him and had feared to find his body or his soul maimed by the excess. Instead the vital wave had carried him on its bosom out of himself and back again when it receded: and no part of body or soul had been maimed but a dark peace had been established between them. The chaos in which his ardour extinguished itself was a cold indifferent knowledge of himself. He had sinned mortally not once but many times and he knew that, while he stood in danger of eternal damnation for the first sin alone, by every succeeding sin he multiplied his guilt and his punishment. His days and works and thoughts could make no atonement for him, the fountains of sanctifying grace having ceased to refresh his soul. At most, by an alms given to a beggar whose blessing he fled from, he might hope wearily to win for himself some measure of actual grace. Devotion had gone by the board. What did it avail to pray when he knew that his soul lusted after its own destruction? A certain pride, a certain awe, withheld him from offering to God even one prayer at night, though he knew it was in God's power to take away his life while he slept and hurl his soul hellward ere he could beg for mercy. His pride in his own sin, his loveless awe of God, told him that his offence was too grievous to be atoned for in whole or in part by a false homage to the All-seeing and All-knowing.

یک جایی تو اول های فصل سوم از کتاب تصویر هنرمند در جوانی

من الان مثلا دارم درس می خوانم، یعنی بین فیلم نگاه کردن و اینترنت و تصویر هنرمند در جوانی و شعر های والت ویتمن دارم چیز هایی را که در طول ترم نخوانده ام را می خوانم. ظاهرا این ترم بیشتر متن داریم برای خواندن. یک چیزی بیش از 1400 صفحه

* * * *



لطفا یک سری به این لینک بزنید. این آقا به خاطر گفتن عقاید ش چند ماهی است در زندان است. می گویند به دو سال زندان محکوم شده است به خاطر توهین به نظام. همچنین ایشان قرار است به جرم ارتداد محاکمه شوند

در همین رابطه از خورشید خانوم

http://www.khorshidkhanoom.com/archives/001367.php#more

در همین رابطه از وب نوشته های آقای ابطحی

http://www.webneveshteha.com/weblog/?id=-1583480815

* * * *

نامه های سه زندانی ملی – مذهبی خطاب به مسئولین کشور

نامه تقی رحمانی

http://mag.gooya.com/cgi-bin/gooya/mt-tb.cgi/23805

نامه رضا علیجانی

http://mag.gooya.com/cgi-bin/gooya/mt-tb.cgi/23806

نامه هدی صابر

http://mag.gooya.com/cgi-bin/gooya/mt-tb.cgi/23804


سودارو
2005-06-06
هشت و دو دقیقه ی صبح